De Russen. Lange tijd zijn we doodsbang geweest dat ze zouden komen, en de democratische wereld binnen zouden vallen met hun T-90 tanks en MIG straaljagers. Dit is nooit gebeurd. Maar de Russen zijn wel gekomen. Met gewone lijnvluchten. En hun wapens zijn geen AK-47s maar badhanddoeken, een grote onbeschofte bek en overdonderende aantallen.
Eindelijk dan is het gelukt om me los te maken van het relaxte leven in Goa. Dat werd wel een beetje tijd. Bijna anderhalve maand heb ik alleen al in Palolem doorgebracht. Toen begon ik het toch op m’n heupen te krijgen, letterlijk en figuurlijk. Het is een leuke, maar toch een nogal beperkte plek, met weinig echte variatie, wat op den duur gaat irriteren. Zonder de yoga was ik al lang doodgegaan van verveling, maar van de yoga kreeg ik het letterlijk op mijn heupen.
Iedereen is inmiddels hoop ik wel bekomen van de copieuze kerstmaaltijden en de emmers met oliebollen en appelflappen. Of misschien zitten jullie nog verder uit te buiken. Dan is het nu tijd voor een gezonde Indiase vegetarische maaltijd. Ook om wat smakelijk tegenwicht te bieden voor de vorige berichten. Deze thali royal heb ik een paar weken geleden in een kook-workshop gemaakt. Een thali is een algemene naam voor een “maaltijd”; wat verschillende curries, rijst en wat brood. Dit is de koninklijke variant van de thali.
Iedereen heel veel geluk, gezondheid en liefde toegewenst in 2011! Jullie hebben het vast met warme oliebollen, in een dikke trui bij het knisperende haardvuur (of de loeiende CV) gevierd. Voor mij niks van dit alles. Vreemd om het in je t-shirt tussen de palmbomen te vieren. Het was een bizarre en leuke jaarwisseling.
Wat een ironie. Ik was net verhuisd naar een bamboehutje direct op het strand, want vanaf het hotel waar ik zat was het toch echt te ver naar het water. Ik draai mijn hand niet om duizenden kilometers overland te reizen maar 5 minuutjes lopen naar het strand, da’s echt te veel hoor. Als ik nu in mijn zwembroek mijn huis uit stap, en twee keer struikel, dan lig ik in het water. Mooi moment voor mijn verstopte oor om te promoveren tot een nare schimmelinfectie.
Ik zit nu alweer op dag 6 van de yoga course. De spierpijn is helemaal over en mijn kracht en lenigheid is flink vooruitgegaan. We zijn er nog niet; ben van plan om erna nog wel een weekje ofzo door te gaan. Maar volgens mij ben ik echt een pubertje van 13 aan het worden. Want mijn vorige bericht ging over kots (whehehe!) en nu gaat het over poep (hihihihi!), die zo dun is als pies (whaahahaha!).
Drie dagen geleden ben ik in Palolem aangekomen, en het is hier veel leuker dan in Anjuna. Dat laatste was echt een verrot maffia-kartel dat je eigenlijk gewoon moet mijden als de pest. Maar Palolem is anders. Met recht wordt dit strand “Paradise Beach” genoemd. Een prachtig sikkelvormig strand, geheel omlijnd met weelderige palmbomen. De zee is rustig en heel goed bezwembaar. Het dorpje eromheen is natuurlijk wel erg toeristisch maar gezellig, en de restaurants, bars en winkels hebben allemaal hun eigen karakter. Zweefvliegen kun je er niet maar voor al het andere zweefwerk is het aanbod overweldigend.
Het is een tijd geleden dat jullie wat van me hoorden. Maar het leven hier in Goa gaat gewoon een stukje langzamer. Dus dan laten de verhalen ook wat langer op zich wachten. Maar ik heb het wel naar mijn zin hier. Ik krijg maar geen genoeg van het heerlijke spicy eten, de mooie stranden en de lekkere zee, de goedkope drank (feni!!!) en prima charas maar vooral de superrelaxte manier van leven hier.
Daar is het nu echt tijd voor. Sinds mijn vertrek uit Nederland heb ik zowat 9000 kilometer afgelegd, door 10 verschillende landen, met 10 treinen, 11 bussen, 23 taxi’s, 2 boten, 1 omgebouwde truck, en tientallen auto- en fietsriksja’s. Ik heb in 18 hotels geslapen, en in 5 verschillende couchettes. Tientallen moskeeen, tempels, paleizen, forten en bazaren bezocht. Erg tof hoor, maar op den duur supervermoeiend! En dan India, dat ondanks de langzame reis over land toch een schok was. Vooral Delhi, daar heb ik echt nachtmerrie-achtige ervaringen waar ik nog met rillingen aan terugdenk. En vanochtend zette een Jaipurees ook nog eens een mes op mijn keel!!
W00t!! Ik heb het gehaald! Een mijlpaal is bereikt. Helemaal over land, via trein, bus, taxi en omgebouwde vrachtwagen, van Rotterdam naar India! Gisteren ben ik vanuit het Mullah-land de democratische wereld ingewandeld. Enkele meters over de grens, bij de taxistandplaats, stonden mensen die me begrepen, want ik werd meteen aangesproken: “Hello sir, welcome in India! Do you want a cold beer?”
« Vorige Entries Volgende Entries »