Het spoor naar India

Daar is het nu echt tijd voor. Sinds mijn vertrek uit Nederland heb ik zowat 9000 kilometer afgelegd, door 10 verschillende landen, met 10 treinen, 11 bussen, 23 taxi’s, 2 boten, 1 omgebouwde truck, en tientallen auto- en fietsriksja’s. Ik heb in 18 hotels geslapen, en in 5 verschillende couchettes. Tientallen moskeeen, tempels, paleizen, forten en bazaren bezocht. Erg tof hoor, maar op den duur supervermoeiend! En dan India, dat ondanks de langzame reis over land toch een schok was. Vooral Delhi, daar heb ik echt nachtmerrie-achtige ervaringen waar ik nog met rillingen aan terugdenk. En vanochtend zette een Jaipurees ook nog eens een mes op mijn keel!!

Amritsar was een leuke stad. Moest wel even wennen aan het feit dat ik opeens op de tourist trail terecht was gekomen, en dan word je toch heel anders behandeld als buitenlander. Maar ik heb me daar prima vermaakt, dankzij een aardige en betrouwbare fietsriksja-bestuurder. Die heeft me naar de mooie plekken gereden, en de volgende dag werd ik door zijn leraar Engels uitgenodigd. Voor zijn leerlingen was een echte buitenlander namelijk een prima manier om praktijkgericht Engels te oefenen. Dus toen zat ik opeens in zijn klasje, tussen de Indiase jongens en meisjes, en werd me het hemd van mijn broek gevraagd. Iedereen wilde met me op de foto. De leraar wilde ook graag een interview met me afnemen, voor een lokaal magazine. Dus ‘s avonds kwam ik terug. Er werd een flesje gin gehaald (stiekem want zijn dochter en zelfs zijn vrouw mocht dat niet weten) en onder het genot van gin-tonic heb ik wat vragen beantwoord; over Amritsar, mijn reis, en mijn beeld van de Sikh-religie, want de leraar was een Sikh, zichtbaar aan zijn grote tulband. Over een maandje ben ik dus wereldberoemd in heel Punjab!

Toen naar Delhi, met de trein. De reisgids staat helemaal vol met waarschuwingen over deze stad; over hotel touts, allerlei street scams, en schimmige “official” travel agencies. Dus toen ik uit de trein stapte was ik erg op mijn hoede. Maar zonder gedoe en gezanik heb ik een hotel gevonden. Maar de volgende dag kwam ik er wel mee in aanraking – ik wilde alleen een buskaartje kopen, maar dat bleek erg lastig. Want overal waar ik het vroeg werd ik verwezen naar zo’n fijne agency, waar ze me van alles wilden aansmeren, behalve dat ene buskaartje. Reisjes naar Kashmir, allerlei total packages met alles erop en eraan, en alles voor veel te veel geld. Vergeet het maar, ik probeer het wel op de oude manier.

Dus ‘s ochtends dacht ik gewoon maar uit te checken, naar het busstation te gaan, daar een kaartje te kopen, en wegwezen. Maar dat bleek veel te simpel gedacht, want de taxichauffeur meldde me meteen al: “not possible sir”. Ik moest ergens anders eerst een kaartje kopen, hij zou me wel naar de juiste plek leiden.

Daar begon het feest opnieuw: wederom de house boat in Kasjmir, en weer een veel te duur total package. Grrrrmbl!!! Ik liep zwaar geirriteerd weg. Een Amerikaanse vrouw sprak me op straat begripvol aan, “come with me, I’ll show you the way.” Maar ook buitenlanders blijken in het complot te zitten want ik kwam weer in een agency terecht, met weer het bekende verhaal. Ongelooflijk maar waar, de prijzen werden elke keer ook hoger!!!

Uiteindelijk is het dankzij de Lonely Planet gelukt om een buskaartje te bemachtigen. Aan mijn Rough Guide had ik op dat gebied niks, dus die heb ik maar gedumpt. Maar toen moest ik weer een hotel hebben. Ergens in de buurt was een hotel wat wel goed leek. Weer taxi gecharterd, maar die bracht me bij een ander hotel. “The name has changed sir, this is the hotel you’re looking for.”

Niet dus. Dit was een gore leugen, want ik ging het checken en kreeg twee totaal verschillende lulverhalen: “vijf dagen geleden hebben we onze naam veranderd” vs. “dat vorige hotel bestaat al twee jaar niet meer!” Wat het ook was, de prijs was bijna twee keer zo hoog.

Maar de taxichauffeur wilde me niet naar een goedkoop hotel brengen. Ik noemde het hotel waar ik die ochtend had uitgecheckt. “Nee, dat is vol, want er is een grote conferentie!” Echt niet, het hotel was meer dan halfleeg, toen ik er vanmorgen was! “Oh, eeehhh, nou ik ken het hotel niet dus weet niet waar het is!” Het is vlakbij het treinstation meneer, zet me daar maar af. “Oh. I’m sorry sir, my time is up, I can’t drive you there!”

Toen ben ik zo godsgruwelijk hard gaan vloeken, ik ging echt over de rooie. Dankzij een andere riksja (die niet corrupt was) heb ik uiteindelijk toch een ander hotel in de buurt gevonden. Ik heb nog 1 poging gedaan om de rest van mijn reis vanaf Jaipur te reserveren per trein, die poging begon goed, maar ook dat leverde me een lulverhaal op, en weer een total package deal, die WEER duurder was dan alle vorige. Toen had ik het volledig gehad.

Dat was het moment dat ik besloot dat ik echt heel erg hard aan vakantie toe was. Dus aangekomen in Jaipur heb ik meteen via het internet een vliegticket naar Goa geboekt. Morgen vertrek ik, en dan parkeer ik mijn kont lekker in het zand en doe ik de komende weken niks meer. Als ik dat zat ben zak ik lekker verder af naar het zuiden, richting Kerala, en daar ga ik nog verder ontspannen met wat serieuze yoga. En daarna zien we wel weer.

Oh ja, wat betreft dat mes op mijn keel hier in Jaipur: dat is dus echt gebeurd! En dat mes was vlijmscherp! Gelukkig was degene die het vasthield een kapper, die mijn baard van een maand heeft afgeschoren. Mijn eigen mesjes kwamen daar namelijk niet meer doorheen. Ik zie er nu dus weer toonbaar uit, en dankzij de heerlijke hoofdmassage die hij gaf ben ik ook weer lekker ontspannen.

Let’s Goa!