Het spoor naar India

In Nederland is dit een festival. Maar tussen Iran en Pakistan is het oversteken van grenzen een stuk minder feestelijk. Wat niet meer zou hoeven zijn dan een stempel in je paspoort laten zetten en over een denkbeeldige lijn wandelen, was hier veel ingewikkelder en vermoeiender. Om van Iran naar Pakistan en naar de eerste stad van betekenis te komen, heb ik in verschillende politiewagens gezeten, ben ik begeleid door een agent van de inlichtingendienst, moest ik langs de Pakistaanse ambassade, heb ik urenlang op het politiebureau doorgebracht tussen de Ali Illegali’s, en moest ik gedwongen integreren met een groep Zwitserse / Oostenrijkse / Duitse overlanders. Alleen dat laatste was op zich best okay.

Lees meer »

Vandaag ben ik aangekomen in Bam. Ik vind dit een nogal ironische naam. Want dit was de stad die door een aardbeving in 2003 met de grond gelijk is gemaakt. Bam! Weg Bam! En ook weg toerisme, want de huizen en gebouwen gemaakt van gedroogde modder waren de grootste attractie en juist die waren niet aardbevingsbestendig.
Lees meer »

Het eten in Iran dat je in restaurants krijgt is over het algemeen vrij simpel en niet zo heel erg afwisselend. Kebap en nog eens kebap; soms wat stoofpotten met veel aubergine, bonen en veel rijst, en verder veel fastfood: hamburgers en pizza. Uit eten gaan is vooral gemak hier; geen culinaire hoogstandjes. Het lekkerst eet je nog als het home made is; zoals ik ervaren heb bij de ouders van Arefe; of bij de picnic met de tapijthandelaar in Esfahan.  Maar de zoetigheden zijn superlekker, en een van de lekkerste dingen tot nu toe is faludeh, een zoet, ijskoud nagerecht dat op veel plaatsen te krijgen is. Het is een van de allereerste koude nagerechten ter wereld, 400 voor Christus at men dit al in Perzie. Hieronder een recept dat ik op internet heb gevonden.

Lees meer »

Reizen is vaak een kwestie van je overgeven en met de stroom meegaan. Zeker in een vreemd land waar je de taal niet spreekt is dat soms pure noodzaak. Een restaurant binnengaan en blind wat onbegrijpelijke tekens aanwijzen, en maar afwachten wat je krijgt. Naar het busstation gaan, je bestemming zeggen en je laten meevoeren door hulpvaardige mensen, langs diverse loketten en uiteindelijk vanzelf in de juiste bus terechtkomen. En soms kunnen hele kleine, onbetekenende daden, zoals een voorbijganger naar de weg vragen, tot erg verrassende en leuke dingen leiden.

Lees meer »

Gisteren ben ik aangekomen in Shiraz. Nog geen spannende verhalen, wel alvast wat foto’s, voornamelijk uit Esfahan. Morgen ga ik lekker in groepsverband de toerist uithangen in Persepolis.

Lees meer »

“Het probleem in dit land is heel simpel: bad management. Ze helpen het land naar de knoppen!” klaagde Hamed. Ik wandelde met hem over de bruggen en door de parken van Esfahan. Het gesprek begon op de standaardmanier: “Where are you from?” en daarna al de even standaardvraag: “What do you think about Iran?” Want hier is iedereen heel erg benieuwd naar. Het antwoord dat ik gaf (“I like Iran, and especially Esfahan is very beautiful!”) vond hij niet helemaal bevredigend. Want wat vond ik nou echt van Iran? En hoe kijkt men in Nederland tegen Iran aan?

Lees meer »

Hier een snelle selectie van de foto’s, inclusief flink wat plaatjes van Esfahan, waar ik nu zit. Er zitten leuke en interessante verhalen achter, Esfahan is een van de mooiste en tofste steden waar ik ooit ben geweest. Maar die verhalen houden jullie nog even van me tegoed. Ik moet de vele ervaringen ook nog even omsmeden tot een leesbaar stuk. Kan alvast wel zeggen dat ik het Perzische volk inmiddels volledig in mijn hart heb gesloten! Wat een geweldige mensen!!

Lees meer »

Wat een reis. Vannacht, na drie nachten in de denderende couchette eindelijk weer in een stilstaand en ruim bed, voelde ik het spoor nog nadreunen. Een treinreis in Nederland kan ik nu nooit meer als “lang” bestempelen, zelfs van Maastricht naar Delfzijl is slechts een kippe-eindje. Maar de reis had veel charme en ik heb er ook dankzij leuke reisgenoten en een pak kaarten erg van genoten.

Lees meer »