Alle spullen zijn ingepakt, ben klaar om te gaan. Zelf ben ik ook “ingepakt”: ik heb mijn pakken opgehaald en eentje heb ik nu aan. Ik hoop echter dat het geen “wetsuit” wordt want er is hier in Kolkata net een stortbui van mythische proporties begonnen.
Lees meer »
En weer terug. Want aan alles komt een eind, ook aan deze reis, die morgen precies 5 maanden heeft geduurd. Ik ben eergisteren aangekomen in de laatste stad van India, en misschien is het wel een van de leukste steden die ik in India heb bezocht. Steden hebben een karakter, het zijn bijna levende wezens. En het karakter van Kolkata (of Calcutta zoals het vroeger heette) sprak me al aan in de taxi vanaf het vliegveld.
Sinds een paar dagen mag ik me officieel “Rescue Diver” noemen. Ik heb de course met goed gevolg doorlopen. Het was niet heel makkelijk en ging niet helemaal van een leien dakje. En toen werd ik ook nog eens ziek, precies op de dag van de praktijk-scenario’s.
De afgelopen vijf dagen heb ik vrijwel niks anders gedaan dan duiken. Het eiland is prachtig tropisch, het water is heerlijk warm en het leven onder de zeespiegel is overweldigend mooi. De duikschool, Barefoot, is zeer professioneel en heeft prima apparatuur maar vandaag ging het desondanks toch goed fout.
Zat ik ruim een week nog in het uiterste zuiden van India; deze keer is het verste oosten aan de beurt. De Andaman en Nicobar eilanden liggen dichter bij Thailand dan bij India. Ze liggen 1200 kilometer uit de kust. Slechts een paar uurtjes met het vliegtuig, maar het is een bootreis van drie dagen. Ik ben nog niet helemaal reismoe: uiteraard koos ik voor het laatste.
Lees meer »
Kanyakumari, waar de Arabische Zee, de Golf van Bengalen en de Indiase Oceaan elkaar ontmoeten. Zuidelijker dan dit kom je niet zonder India te verlaten. Het is het einde van India.
Inmiddels heb ik de frisse berglucht van Ooty alweer verruild voor het tropische klimaat van Kerala. Ik weet eigenlijk niet wat ik prettiger vind: klappertanden met al mijn kleren aan, of me kapot zweten in de drukkende hitte. Overdag was het klimaat in Ooty in ieder geval perfect, en de omgeving was prachtig. Ik heb twee mooie trekkings gemaakt door de jungle en over de theeplantages in Ooty. En passant hebben we (nou ja, eigenlijk was het de gids’ schuld!) ook nog even een jeep onklaar gemaakt.
Gisteren ben ik vanuit Mysore aangekomen in Udagamandalam, ook wel bekend als Ootacamund, maar iedereen noemt het gewoon Ooty. Dit is een mooi gelegen hillstation op meer dan 2000 meter hoogte. Hierdoor heeft het een koel klimaat. Overdag een graad of 20-25, en ‘s nachts keldert het kwik bijna tot het vriespunt. Zeker na bijna vier maanden in de warme regionen vertoefd te hebben, is dat ijskoud. En ik had geen warme kleding meer.
Dankzij de HTC die ik in Bangalore heb gekocht kan ik dit live vanaf het plein van het Mysore Palace posten!
De Russen. Lange tijd zijn we doodsbang geweest dat ze zouden komen, en de democratische wereld binnen zouden vallen met hun T-90 tanks en MIG straaljagers. Dit is nooit gebeurd. Maar de Russen zijn wel gekomen. Met gewone lijnvluchten. En hun wapens zijn geen AK-47s maar badhanddoeken, een grote onbeschofte bek en overdonderende aantallen.