Het spoor naar India

İstanbul is een geweldige stad. De stad kwam wel totaal anders op me over dan bij het eerste bezoek, in 1998. Toen was ik nog niet zo bereisd en was het alsof ik een sprookjeswereld binnengelopen was. Alles was exotisch en vreemd en ik vond het in het begin zeker best eng allemaal. Deze keer kwam het een stuk vertrouwder op me over, en voelde het bijna als thuiskomen. De stad is prima te voet te navigeren dankzij de overzichtelijke ligging,  maar verdwalen in de vele steegjes is ook erg tof. Mijn hotel is in Sultanahmed, de oude stad, en nu viel het me wel op hoe ontzettend toeristisch het daar is. İets te toeristisch soms. Maar dat toerisme is ook vrij eenvoudig te ontvluchten.

Zo ben ik niet naar de echte toeristentrekkers gegaan; toeristenrijen van tientallen meters weerhielden me daarvan. İn plaats daarvan heb ik o.a. mezelf heerlijk laten verdwalen in de kleine steegjes, ben ik naar het universiteitsgebied gegaan waar de locale studenten het publiek vormen, heb ik heel veel zoete thee gedronken in theehuisjes en zelfs een keer gezondigd met een heerlijke nargileh. Het eten, de raki en het Turks fruit smaken ook uitstekend.

İstanbul zou nog geweldiger zijn als de zon zou schijnen. De afgelopen dagen was het echt Hollands weer: bewolkt met regelmatig regen. Alleen de eerste dag was mooi. Vanochtend heb ik de regen een beetje ontvlucht door naar het museum van İslamitische wetenschap en technologie te gaan. Een aanrader voor iedereen die daarin is geinteresseerd, het was erg interessant. Al had ik graag wel wat meer achtergrondinfo gehad; soms leek het alsof de makers van de expositie niet echt begrepen hoe het werkte waardoor de beschrijvingen erg summier en soms cryptisch waren. Dat riep vaak veel vragen op: mooi apparaat hoor, maar wat kun je ermee en hoe werkt het nou precies? Soms waren de replica’s ook overduidelijk verkeerd in elkaar gezet, op een manier dat het nooit zou kunnen werken… De achterliggende boodschap leek ook meer te zijn: kijk eens hoe geavanceerd en rijk de İslamitische cultuur al was! En daarmee heeft men wel een punt want op het gebied van o.a. wiskunde, astronomie en geneeskunde was men mijlenver vooruit op het westen. Hier werden mensen nog doodleuk op de brandstapel gegooid wegens het betwijfelen van het idee dat het universum om de aarde draait, toen de İslam-geleerden al honderden jaren lang zeer exacte astronomische berekeningen konden maken. Dus tja, welke is nou de achterlijke cultuur? Het is allemaal zo relatief…

Het is nu echt hard aan het regenen, dus ben ik maar weer naar binnen gevlucht, waardoor ik nu dit verhaal zit te tikken. Vanavond stap ik in de Trans Asia Express richting Teheran. Daar ben ik erg benieuwd naar. Maar stiekem zit ik ook al verder vooruit te plannen; ik ben nog aan het twijfelen over wat er na İran komt. Heb eigenlijk toch niet zo heel veel zin in Baluchistan… Maar misschien moet ik die brug pas oversteken als ik er in de buurt kom. Eerst maar eens genieten van Perzie.