Backstabbed
13 November 2010, 9:40Helaas, hier dan het eerste bericht van serieuze tegenslag. Gisteravond besloot ik de oude stad in te gaan om wat te eten. Omdat het daar druk en chaotisch is met een risico van berovingen, liet ik mijn waardevolle spullen achter in het hotel en alleen met een paar rupees op zak ging ik op weg. Sleutel achtergelaten in het hotel, afgegeven bij de waiter. De man die me altijd vriendelijk toelachte, en me de eerste dag nog prima had geholpen met het vinden van een internetcafe heeft nu een mes in mijn rug gejast. Ik had geen reden om hem niet te vertrouwen. Maar toen ik terugkwam merkte ik dat mijn mobiel, camera en mijn overige rupees (ongeveer 5000, maw een euro of 40) verdwenen waren uit mijn kamer.
Wat een noodlot, want normaal neem ik altijd mijn tas mee met alle waardevolle spullen. Altijd behalve deze avond. Dankzij mijn voorbereidingen om niet op straat beroofd te worden ben ik toch beroofd op een plek waar ik het minder verwachtte. Ik ben meteen naar de receptie gegaan, maar het was al vrij laat en de manager was niet meer aanwezig. Heb hem wel telefonisch gesproken. Ik wist vrij zeker wie het gedaan zou kunnen hebben. De waiter bleek een tijdelijke invalkracht te zijn; pas een dag of drie in dienst. De vaste waiter was al ruim een week ziek: dengue fever.
Ik was buiten zinnen van woede want los van de geldelijke waarde: al mijn foto’s stonden op de camera. En in mijn mobiel zit natuurlijk mijn simkaart die ik nodig heb om te kunnen bankieren via internet. De verdachte van de diefstal is, hoe verrassend, spoorloos verdwenen. Hij is vandaag niet op komen dagen.
Iedereen van het hotel schaamt zich kapot want het hotel heeft een heel goede naam die nu te grabbel ligt. De manager doet alles wat hij kan om te helpen: hij regelt de politie-aangifte, zet zelfs een advertentie in de krant met details van de apparatuur, en hij probeert het adres van de dief te achterhalen. Want die vogel is gevlogen en hij was nog maar zo kort in dienst dat hij het adres niet eens heeft. Ik heb dus geen hoop op terugvinden van mijn spullen. Ik heb mijn mobiele nummer gebeld maar kreeg de voicemail. De simkaart heb ik meteen laten blokkeren. Maar ja die heeft ie er waarschijnlijk toch al uitgegooid.
Ik zit echt gigantisch hard te balen nu. Dat is een understatement. Zit bijna te janken. Dat geld boeit me niet. Een mobieltje of camera opnieuw kopen, dat overleef ik ook wel. Ik heb ook een goede reisverzekering. Maar al die honderden foto’s, wat een ramp. Waar ik natuurlijk GEEN ENKELE BACKUP van had behalve de kleine versies op dit blog. En de simkaart, waar ik godverdomme maanden op heb moeten wachten (door T-Mobile en stichting Preventel die moeilijk deden, dat is een verhaal apart), die heb ik nodig voor internetbankieren en contact met Nederland.
Geluk bij een ongeluk is dat wel wat geld gejat is, maar niet mijn bankpas en creditcard. Ook mijn Nederlandse geld heb ik nog en godzijdank heb ik ook mijn paspoort nog. En met een vooruitziende blik heb ik in Nederland geregeld dat mijn bankrekening niet snel leeg zal raken dmv ingeplande overboekingen vanaf de spaarrekening. Ik zal dus niet in onoverkomelijke problemen komen maar het is wel godvergeten KLOTE.
En het ergste is dat ik mijn verdriet niet eens kan wegdrinken. Godverdomme maar wat zou ik nu graag een fles whiskey hebben. :'(
Jezus Lennart, wat onwijs klote voor je. Al die goed voorbereidingen en dan op zon manier gepakt worden. Ik heb zelf ook eenmaal meegemaakt dat mijn camera aan het einde van de vakantie werd gejat, dus ik snap eingszins hoe je je voelt. Enige schrale troost is misschien dat je nog heel veel mooie dingen gaat meemaken, maar daar heb je nu niet zoveel aan. Ik snap helemaal dat je onwijs baalt en kan daar helaas niet voor je aan veranderen, anders dan je HEEL veel succes wensen! Hou je taai,
Rob B
Len, het is super klote. Maar die beelden van alles zitten nog wel in jouw hoofd. Dat wij het zonder moeten doen, tja…. Gelukkig is het allemaal materieel spul. Jij bent gelukkig nog helemaal heel. Liefs van ons beiden
Wat een verhaal en in wat voor wereld leven we eigenlijk. Alleen al om je eigendommen te beschermen moeten er allemaal veelal kostbare maatregelen genomen worden om anderen te beletten met hun poten van je spullen afblijven.
Gelukkig is het materieel maar wel balen natuurlijk en dat je het verdriet niet kan verdrinken is ook al niet lekker. Maar……kop op er komen nog veel meer foto’s en binnenkort staat het biertje voor je klaar. Hou je haaks en succes!
Zo bedonderd en bestolen te worden wanneer je het totaal niet verwacht…. dat is gewoon dubbel zo erg. Wat vreselijk zonde van je foto’s. Als je een nieuw toestel kunt bemachtigen probeer dan meteen een USB stick te kopen. Dan kun je de gemaakte foto’s meteen overladen en dat dingetje altijd op je lijf dragen. Dit mag je niet weer overkomen, hoor.
Het verhaal over je belevenissen bij de grens: ongelooflijk, wat een zootje. Maar je hebt het gered!
TTIWWP! Nee serieus, dat is zwaar klote. Al dacht ik even dat iemand echt een mes in je rug had geworpen dus tot zover valt alles mee. Maar daar heb JIJ natuurlijk geen ene donder aan. Nu ja. Gelukkig hebben we de verhalen nog. Ofzo. Hopen dat ie een goed hart heeft, die dief van jou. ‘t Zou alleen gebraaie op z’n rug motte hange, zo laag dat de honden d’rvan kenne vrete.
Kop op!
Ach ja en die fles whisky. Die zou nu natuurlijk een prettige bijkomstigheid zijn. Maar met een beetje pech drink je n’m in één keer leeg en wie weet wat voor rare dingen je dan zou doen. Word je wakker op een druk plein in de brandende ochtendzon, een kop als een sapcentrifuge, zonder kleren en met een tientje tussen je kont. “Dank voor de heerlijke nacht” staat er dan op je buik geschreven. Die ellende is je nu bespaard! Tel je zegeningen!
De beroemde oorlogsfotograaf Robert Capa ging met gevaar voor eigen leven mee aan land in Normandië op D-Day, dinsdag 6 juni 1944. Hij zou die gigantische militaire operatie wel es eventjes met de camera registreren. Dat is hem wonderwel nog gelukt ook, hij heeft de hele donderse bende zonder kleerscheuren overleefd en heeft tussen de kogels door honderden foto’s kunnen schieten. Alle reden tot juichen! Helaas was het een onoplettende assistent die een foutje maakte bij het ontwikkelen van de rolletjes, waardoor al Capa’s foto’s, op slechts enkele na, zijn mislukt.
Ik bedoel maar: je bevindt je in goed gezelschap!
En dan te bedenken wat voor gruwelijks ze daar in die contreien met dieven doen! Die meneer hoeft, als ze ‘m grijpen, nooit meer met z’n handen boven de dekens te slapen!
Oh wat rot voor je! We leven met je mee hier, maar daar heb je ook niet veel aan!
ik ben dit jaar ook overland naar India gereden(en verder), ik heb vrachten foto’s, het zijn natuurlijk niet jouw foto’s maar het is iets.. interesse ?